Orpheus en Euridice
Orpheus, zoon van Apollo en de muze Calliope, was een goddelijke zanger, die met zijn lier en zijn stem mensen en dieren betoverde. Hij trouwde de mooie bosnimf Euridice, maar hun geluk was van korte duur: terwijl zij speelde met de andere nimfen, werd Euridice in haar hiel gebeten door een adder en stierf.
Orpheus was ontroostbaar en hij nam een ongehoord besluit: hij wilde afdalen in de onderwereld om Euridice terug te halen uit het dodenrijk. Door de poort bij Taenarum betrad hij de onderwereld. Huiveringwekkende schimmen omringden hem, maar Orpheus ging voort tot hij voor de troon van Hades, de god van de onderwereld, en diens echtgenote Persephone stond.
Hij pakte zijn lier en richtte zich in een smeekbede tot de heersers van de onderwereld. Hij speelde zo prachtig en zong zo aangrijpend over zijn liefde en zijn intense verdriet, dat alle schimmen uit de onderwereld kwamen luisteren. Zelfs Hades en Persephone waren tot tranen toe geroerd door zijn lied.
Persephone liet de schim van Euridice komen. ”Neem haar met je mee”, sprak ze tot Orpheus, “Maar weet dat zij jou slechts zal toebehoren, als je haar niet aankijkt vóórdat jullie beiden de poort van de onderwereld zijn doorgegaan. Indien je haar eerder aanschouwt, is zij voor eeuwig voor jou verloren”.
In doodse stilte volgden zij de weg omhoog door de grimmige duisternis van de onderwereld. Maar Orpheus werd bevangen door twijfel: volgde Euridice hem wel? Hij luisterde ingespannen of hij haar ademhaling hoorde, of het ruisen van haar gewaad…maar er was niets dan stilte. Door angst en liefde overweldigd wierp hij een blik achterom en ach….daar zweefde de schim van Euridice de afschrikwekkende diepte weer in. Zij stierf voor de tweede maal.
Verstijfd van ontzetting bleef Orpheus staan, maar vervolgens stormde hij terug de onderwereld in. Echter nu weigerde Charon hem over de Styx te zetten, hoezeer hij ook smeekte om genade. De onderwereld liet zich niet nogmaals vermurwen.
Gebroken keerde Orpheus terug in de bovenwereld en trok zich terug in het woud, waar hij zong en speelde voor de dieren en de bomen. Hij versmaadde voortaan alle vrouwen en dit riep de woede op van velen. Tijdens het feest van Dionysos vonden de razende Mainaden Orpheus in het bos. Zij bekogelden hem met stenen en Orpheus werd dodelijk getroffen.
Alle dieren en de nimfen uit het bos rouwden om Orpheus en begroeven zijn geschonden lichaam. Maar zijn hoofd en zijn lier werden door de stroom van de rivier meegevoerd.
Orpheus ziel zweefde echter omlaag naar het schimmenrijk en daar vond hij zijn geliefde Euridice terug. Samen verblijven zij op de Elysische velden, voor eeuwig verenigd.
Yvonne Riphagen
Orpheus
Euridice
Orpheus, zoon van Apollo en
de muze Calliope, betoverde met zijn lier
en zijn stem mensen en dieren.
Ben Kloos
Terwijl zij met de andere nimfen
speelde, werd Euridice door een adder
in haar hiel gebeten en stierf.
Robert Bink
Door de poort bij Taenarum betrad
hij de onderwereld, waar huiveringwekkende
schimmen hem omringden.
Willeke van der Dussen
Hij zong zo aangrijpend over zijn liefde
en zijn intense verdriet, dat alle schimmen uit
de onderwereld kwamen luisteren.
Dirk Cazimier
Persephone, godin van de onderwereld,
liet de schim van Euridice komen.‘Neem haar
met je mee’, sprak zij tot Orpheus.
Bart de Beer
In doodse stilte stegen zij op.
Maar het verlangen om het gelaat van zijn geliefde
te zien, werd Orpheus te machtig.
Gea Beijering
Ondanks het verbod, keek Orpheus
achterom en de schim van Euridice zweefde
de afschrikwekkende diepte weer in.
Yvonne Riphagen
Vergeefs stond Orpheus aan de
oever van de duistere Styx. Charon weigerde
hem nogmaals over te zetten.
Anna van Aardenne
De razende Mainaden vonden Orpheus
in het bos; zij bekogelden hem met stenen en
hij werd dodelijk getroffen.
Anne Schulte Nordholt
Orpheus lichaam werd begraven,
maar zijn hoofd en zijn lier werden door de
stroom van de rivier meegevoerd.
Peter Carstens
Sindsdien verblijven
Orpheus en Euridice samen op de Elysische
velden, voor eeuwig verenigd.
Jan Naezer
Willeke van der Dussen: lijnets, suikertint, aquatint, zaging, vernis- mou, hoogdruk
Dirk Cazemier: lijnets, aquatint
Bart de Beer: lijnets, suikertint
Gea Beijering: lijnets, aquatint, vernis-mou, zaging, blinddruk
Yvonne Riphagen: vernis-mou, wildbijting, droge naald, zaging
Anna van Aardenne: lijnets, droge naald
Anne Schulte Nordholt: lijnets, aquatint, droge naald, zaging, hoogdruk
Peter Carstens: lijnets, aquatint
Jan Naezer: lijnets, wildbijting, zaging, hoogdruk, vernis-mou, bladgoud
Bronnen: Ovidius Methamorphosen, Gustav Schwab Griekse en Romeinse sagen
Papiersoorten: etspapier Hahnemühle 210 gr, transparant :Schoellerhammer 90 gr.
Lettertype: Times New Roman
Titelblad: Jan Naezer
Tekstbewerking: Yvonne Riphagen
© 2009, cursus etsen Atelier Jan Naezer, Den Haag
terug naar boeken